"Kemal Tahir bir
diyalog adamı değildi. O bir monolog adamı idi. Çünkü diyaloğu kendi kendisi
ile yaptığı için, konuşmaları dışarıya monolog olarak yansırdı. Kendi
kendisiyle tartışarak konuşurdu. Her konuşması, gelecekteki bir eserinin bir ön
çalışmasıydı... Onun sık sık biçim ve yön değiştirecek olan bu ön
çalışmalarını, yani konuşmalarını, düşüncelerinin son biçimi, kesin yargısı
sananlar yanılmışlardır. Onun beynini yaramaz bir kedi yavrusunun oynayıp,
karmakarışık ettiği bir yün yumağına benzetirim. Kemal, düşünceleri işte böyle
karıştırır, birbirine düğümler, karma karışık eder, en sonunda bundan yeni bir
düzen çıkarırdı."
Aziz Nesin, Milliyet Sanat Dergisi, 27 Nisan 1973. Sayı: 30
https://core.ac.uk/download/pdf/84783941.pdf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder