Beş göbekten, yedi göbekten İstanbullu olup da İstanbulluluğuyla övünen görmedim. Övünenler hep sonradan gelme.
Bunların çoğu yakacılık derdinden muzdarip. Her fırsatta Anadolu yakasını aşağılayan karşıcılar.
Bir de İstanbul bozulducular var, şiir öldücülerin light türü, onlar da sonradan gelme.
***
İslam Çupi'nin Hey Gidi İstanbul'unu okuyorum. Dil ile yıkanayım diye.
Çocukluğumdan, babamın her gün aldığı Tercüman gazetesinden hayal meyal hatırlıyorum Çupi'yi. Sonra 2000'lerde İletişim Yayınları yazdıklarından seçmeler yayımladı: Üç kitap: Birincisi Futbolun Ölümü, ikincisi Olaylar, Sağbekin Lahana Dolmasını Yemesiyle Başladı, üçüncüsü Mağlubu Anlatmak. Okumadım onları. O hayal meyal hatıralardaki Çupi imgesi pek de hoş değildi.
20 yıl sonra bu kez İş Bankası'nın yayınevi Çupi'yi yayımlamaya başladı. Ben de okumaya başlayayım dedim. Yanım yörem onu övenlerle dolu.
Kitapta 53 yazı var. İlk yazıyı kazasız belasız atlattık. İkinci yazıda seksistin ortada gideni bir Çupi çıktı karşıma. "Sinema" başlıklı bu yazıda güya mizah yapıyor ve oyuncu Jeanette MacDonald'a olan hayranlığından söz ediyor: "İlk aşık olduğum sarışın o karıydı benim."
Az önce "Plaj" başlıklı yazıyı (beşinci yazı) okudum ve kitabı bıraktım. Belki okurum sonra. Belki. (Dil ile yıkanmak nedir ya?)
Bu yazı yukarıda bahsettiğim İstanbul bozulducuların yarım asır önceki versiyonunu faş ediyor. Çupi güzel İstanbulunu anlatırken bir Anadolulu tarifi veriyor: "denizi şeytanın sidik havuzu olarak gören bir step kalabalığı..."
Tiran'dan 10 küsur yaşında gelmiş İstanbul'a. 50 küsur yaşında yazıyor bunları. Birinci göbek.
Daha Çupi gibilerin nefret havuzuna Kürtler girmemiş. Suriyeliler yok. Zamanın tek kum torbası var: Stepliler. Step, İstanbul dışındaki her yer demek. İstanbul yedi tepe.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder