Melih Cevdet Anday, Bir Defterden'de, "idealize ederek anlatmayı" anlatıyor:
"Yaşar Kemal'in, Milliyet gazetesinde tefrika edilen romanı Deniz Küstü'nün bir parçasını okudum bu sabah. Daha önce de bir tefrika okumuştum. Selim adlı bir balıkçıyı anlatıyor, ama hep idealize ederek. Dikkatimi çekti bu. Adamın her yaptığı, her söylediği harika. Bugünkü tefrikadaysa, Kumkapı'da meyhane işleten Kör Agop'u anlatıyordu. Onu da öyle idealize etmiş! Kör Agop müşteriye içki vermek, meze vermek için açmamış o meyhaneyi. Dostlukmuş aradığı. Bence doğru değil. Kör Agop kazıkçının biridir, üstelik gelip masaya oturur, içkiye de ortak olur. Yaşar Kemal acaba niçin bu üslubu seviyor? Kör Agop'u kazıkçının biri olarak anlatsa, o da güzel olmaz mı? Ayrıca Kör Agop asıl o zaman daha ilginç olmaz mı? Bana öyle geliyor ki insanları anlatmayı seven yazar, onları idealize etmeye hiç gerek duymaz. Nasılsalar öyle anlatır. Çünkü insanları sevmek bu değildir, insan hallerini anlatmak demek bu değildir."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder