İroni & David Foster Wallace

     İroniyle aram yok. İronistlerle de. Yazdıklarını da belli bir mesafe bırakarak okuyorum. Üç şıkkım var:

     1. İroni, refah toplumlarına özgü bir "sanat"tır. 
     2. Modernistlerin en pis silahıdır.
     3. İronistin nerede durduğu belli değildir.

     Az önce David Foster Wallace'ın bir konuşmasını izledim. Şunları söylüyor:

     "İroni, karşı çıkıyor gibi görünüp karşı çıkmamanın yolu olabilir. Biri ironiyi şöyle tanımlamıştı: 'Kafesini seven kuşun türküsü.' Türküsünde kafesinden yakınsa da esasında orada olmayı seviyor."

     Çok daha güzel. Çok daha açık.
     
     David Foster Wallace da, benim gibi, masanın kenarına dayanarak konuşuyor. Ne gam. Masa sağlam.